O książce: 2024 / - Co o tym myślisz? – szef zwrócił się do mnie, ale nie usłyszałem i wpadłem w odrętwienie. Cholera, cholera, cholera... Słuchałem ostatnich słów Siergieja. To wszystko. To porażka, Kamil Nazarowicz patrzy na mnie lodowatym wzrokiem, wypalając we mnie dziurę. Czekam na odpowiedź. - Ja... - Tym właśnie jestem? Głupiec, który nie słuchał, albo przepraszam szefie, patrzył na ciebie - Snezhana Denisovna, twoje oczy powinny być tutaj - wskazał palcem na mój notatnik - A nie na mnie - powiedział ciszej, ale wszystko słyszałem.